واژه‌ی Backbeat یا به فارسی «واضرب»، به ضرب‌های 2 و 4 در متر  4/4 اشاره دارد که در جَز – و پیروِ آن در پهنه‌ی موزیک مردمی – از اهمیت بالایی برخوردار هستند؛ زیرا بر روی آنها «آکسان‌های در-سطح-رخ‌دهنده» (Phenomenal Accents) رخ می‌دهند که در رویارویی با بخش‌های سنگینِ‌ترِ متر (آکسان‌های متریک) که همانا ضرب‌های ۱ و ۳ هستند، به پدیداریِ گونه‌ای از «سنکوپ» می‌انجامد؛ چیزی که در جَز و موزیک مردمی نیرویی پیش‌برنده و سازمایه‌ای [عنصری] بنیادین در راستای رسیدن به پویایی است.

تاکید بر روی «واضرب»ها – و البته «پس‌ضرب‌ها» [Off-Beats] – پیش از هرچیز با کمک «پیش‌آیی ریتمیک» (Rhythmic Anticipation) و «تَکِ دیرآیند» (Delayed Attack) پدید می‌آیند.

نگارش: بامداد خوشقدمی